CILAT JANË RAKETAT ISKANDER TË PËRDORURA NË MASAKRËN NË UKRAINË KU U VRANË 34 VETA DHE U PLAGOSËN 117? | TË VËSHTIRA PËR T'U PËRGJUAR.

Londër, Britani e Madhe | Dy raketa balistike Iskander goditën qytetin ukrainas të Sumit (Sumy), duke vrarë 34 persona dhe plagosur 117.

Sulmi ndodhi herët pasdite, gjatë të Dielës së Palmës - festës së krishterë që i paraprin Pashkëve - dhe preku zonat e banuara dhe objektet shëndetësore në qytet, që ndodhet rreth 30 kilometra nga kufiri me Rusinë.

Ky është, deri më tani, sulmi me numrin më të madh të viktimave civile në Ukrainë në vitin 2025.

Ndërkohë, Moska dhe Kievi akuzojnë njëra-tjetrin për shkelje të armëpushimit në infrastrukturën energjetike të parashikuar nga plani i ShBA-ës.

Ky lloj sulmi është veçanërisht vdekjeprurës sepse raketat balistike si Iskander ndjekin një trajektore harkore dhe godasin objektivat nga lart me shpejtësi shumë të larta dhe për këtë arsye janë të vështira për t'u kapur nga mbrojtja ajrore.

Iskander, në veçanti, ka një rreze të gjatë që e lejon atë të lëshohet drejtpërdrejt nga territori rus dhe të arrijë shpejt objektivat në Ukrainë.

Që nga viti 2022, Moska ka kryer më shumë se njëqind sulme me raketa Iskander në Ukrainë.

Cilat janë raketat Iskander të përdorura në Sumi (Sumy), karakteristikat dhe aftësitë operacionale.

Raketat Iskander të përdorura për të goditur qytetin e Sumit (Sumy) janë një armë ruse, e zhvilluar për të zëvendësuar raketat e vjetra, të vjetruara sovjetike Tochka dhe për të tejkaluar dhe konkurruar me sistemet moderne të mbrojtjes raketore të NATO-s në Evropë.

Rusia filloi projektimin e tyre në vitet 1980, por i përfundoi ato vetëm pas rënies së Bashkimit Sovjetik. Ata hynë në shërbim në vitin 2006 pas një periudhe të gjatë testimi.

Ndryshe nga dronët ose raketat e lundrimit, të cilat fluturojnë si avionë të vegjël që ndjekin terrenin, Iskanderët janë raketa balistike që lëshohen lart dhe më pas bien në objektivin e tyre në një hark, si një predhë artilerie, por në distanca shumë më të mëdha.

Sistemi Iskander ekziston në disa versione: kryesori është Iskander-M, i rezervuar për ushtrinë ruse, i cili, mund të godasë objektivat deri në 400-500 kilometra larg me një kokë lufte prej rreth 800 kg.

Për tregjet e huaja, Moska ka zhvilluar Iskander-E, me një rreze të reduktuar në rreth 280 kilometra dhe një kokë më të lehtë (480 kg), në përputhje me rregulloret ndërkombëtare të kontrollit të raketave.

Ky version i është shitur Armenisë (25 njësi në 2016) dhe Algjerisë (48 sisteme në 2017), ndërsa vende si Irani, Siria dhe Emiratet e Bashkuara Arabe kanë shfaqur interes.

Ekziston edhe një variant i tretë, Iskander-K, i cili, përdor raketa lundrimi në vend të raketave balistike.

Ndryshe nga raketat balistike, të cilat, ndjekin një trajektore harkore, raketat e lundrimit fluturojnë si avionë të vegjël pa pilot, në lartësi të ulët, duke ndjekur terrenin; ato janë më të ngadalta, por mund të ndjekin rrugë më komplekse.

Ajo që i dallon Iskanderët në shërbim me ushtrinë ruse është aftësia e tyre për të manovruar gjatë fluturimit, një veçori e rrallë që i bën ato shumë më të vështirë për t'u kapur.

Falë sistemeve udhëzuese që përdorin satelitët dhe sensorët optikë, ata mund të godasin me saktësi urat, termocentralet, komandat ushtarake dhe madje edhe automjetet në lëvizje.

Përveç saktësisë së tyre, ka elementë të tjerë që rrisin rrezikun e tyre: aftësia për të ndryshuar trajektoren gjatë fluturimit, lartësia relativisht e ulët e lundrimit dhe lëshimi i objektivave të rremë të krijuar për të ngatërruar radarët e mbrojtjes ajrore.

Për këto arsye, edhe sistemet e avancuara të furnizuara në Kiev nga vendet perëndimore - si Patriot dhe Nasams - tregojnë kufizime të konsiderueshme kundër raketave balistike të manovrueshme.

Raketat Iskander, historia dhe përdorimi në konflikte: Raketat balistike janë përdorur në luftë që nga vitet 1940, por saktësia e tyre ishte shumë e kufizuar.

Gjatë viteve të Luftës së Ftohtë, ShBA-ës dhe ish-BRSS zhvilluan raketa gjithnjë e më të avancuara.

Iskander përfaqëson gjeneratën e fundit të këtyre sistemeve, duke kombinuar fuqinë shkatërruese të raketave të vjetra me saktësi të paimagjinueshme më parë.

Rusia gjithashtu i zhvilloi ato për të anashkaluar kufijtë e vendosur nga Traktati për Forcat Bërthamore me Rreze të Mesme (INF), nga i cili si Moska ashtu edhe Uashingtoni u tërhoqën më vonë në vitin 2019.

Rusia përdori për herë të parë Iskanderët në konfliktin me Gjeorgjinë në vitin 2008, kur goditi objektivat kryesore në kryeqytetin Tbilisi dhe portin e Potit.

Ky përdorim i parë tregoi efektivitetin e këtyre raketave në shkatërrimin e shpejtë të strukturave strategjike.

Në vitet në vijim, Moska përdori gjithashtu Iskanderët si një mjet presioni politik, duke i pozicionuar në Kaliningrad, enklavën ruse midis Polonisë dhe Lituanisë, nga ku ata mund të arrinin në shumë kryeqytete evropiane.

Në vitin 2017, Ministria Ruse e Mbrojtjes konfirmoi përdorimin e tyre edhe gjatë operacioneve ushtarake në Siri.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit