___.png)
Strasburg, Francë | Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut shpalli njëzëri të martën se Rusia ishte fajtore për një model të shkeljeve të të drejtave të njeriut që nga viti 2014 në Krime sipas Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut (Konventa) dhe ligjit ndërkombëtar humanitar, në vendimin e saj për çështjen Ukraina kundër Rusisë.
Këto shkelje përfshinin keqtrajtim, frikësim, zhdukje, shtetësi të detyruar ruse dhe shtypje të mediave dhe shtypit ukrainas.
Qeveria ukrainase në aplikimin e saj ngriti shqetësime në lidhje me praktikat administrative të Rusisë që nga 27 shkurti 2014, datë kur gjykata zbuloi se Rusia ushtronte juridiksion ekstraterritorial mbi Krimenë.
Ukraina pretendoi se këto praktika administrative ishin pjesë e një fushate të madhe të ndërlidhur të represionit politik që synonte të mbyste çdo opozitë politike dhe që përfshinte shkelje sistematike të të drejtave dhe lirive civile.
Që veprimet të konsiderohen praktikë administrative sipas Konventës, duhen demonstruar dy elementë: shkeljet e supozuara duhet të përsëriten dhe të tolerohen zyrtarisht.
Rusia iu përgjigj akuzave të ndryshme ose pa prova ose informacion (pavarësisht kërkesës), ose duke thënë se akuzat ishin të paqarta dhe nuk përcaktonin një model.
Lidhur me sistemin gjyqësor, Rusia argumentoi se Krimea ishte pranuar, si një ent përbërës, në Federatën Ruse, dhe për këtë arsye, ishte një pjesë integrale e sistemit ligjor të Rusisë.
Kjo, megjithatë, u konstatua nga gjykata të mos ishte përcaktuar me ligj.
GJEDNJ u mbështet veçanërisht në provat e IGO-ve dhe OJQ-ve të palëve të treta, siç është Raporti i vitit 2017 i Zyrës së Komisionerit të Lartë të Kombeve të Bashkuara për të Drejtat e Njeriut mbi situatën e të drejtave të njeriut në Republikën Autonome të Krimesë dhe qytetin e pushtuar përkohësisht të Sevastopolit (Ukrainë), siç vërtetohet nga dëshmitarët dhe provat e tjera.
Në shqyrtimin e provave, gjykata gjeti jashtë dyshimit të arsyeshëm incidente të shumtë dhe të ndërlidhur që tregojnë praktika të toleruara zyrtarisht nga autoritetet ruse për të krijuar një praktikë administrative të shkeljeve të Konventës.
Praktikat specifike përfshinin shkelje të nenit 2 të së drejtës për jetë, nenit 3 ndalimin e trajtimit çnjerëzor ose poshtërues dhe nenit 5 të së drejtës për liri dhe siguri përmes zhdukjeve dhe rrëmbimeve.
Gjithashtu u konstatuan shkelje të nenit 8 përmes kontrolleve të banesave private, nenit 10 në shtypjen e mediave jo-ruse dhe nenit 11 përmes ndalimit të tubimeve ukrainase dhe ndalimit arbitrar të organizatorëve të demonstratave.
U gjetën shkelje të mëtejshme me fokus të veçantë në trajtimin e të burgosurve politikë ukrainas dhe privimin e lirisë së tyre, të drejtat politike dhe civile dhe trajtimin.
Sipas nenit 46 dhe në dritën e gjetjeve të gjykatës, vendimi shpreh se Rusia duhej të merrte masa për të siguruar, sa më shpejt të jetë e mundur, kthimin e sigurt të të burgosurve përkatës të transferuar nga Krimea në objektet penale të vendosura në territorin e Federatës Ruse.
Megjithatë, çështja e kompensimit të drejtë për reparacionet ishte e rezervuar dhe e hapur për palët për t'u nënshtruar ose për të arritur një marrëveshje.
Trajtimi i ukrainasve dhe tartarëve të Krimesë në Krime që nga aneksimi i vitit 2014 ka qenë një shqetësim i vazhdueshëm për avokatët e të drejtave të njeriut.
Aneksimi është shpallur nga OKB dhe BE si i paligjshëm dhe komuniteti ndërkombëtar ka kërkuar një fokus në të drejtat e njeriut në konferencat që lidhen me Ukrainën.
Përveç shkeljeve të të drejtave të njeriut lidhur me Krimenë e Ukrainës, pushtimi rus i Ukrainës ka ngritur gjithashtu një sërë shqetësimesh për të drejtat e njeriut.
Qeveria ukrainase është aktualisht në proces të hetimit të 120000 krimeve të mundshme të luftës ruse dhe aktualisht ka katër çështje ndërshtetërore në pritje kundër Rusisë përpara GJEDNJ.
Nga z. Erton Duka.
© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox
Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit
Σχόλια