INTERVISTË ME ARIE M. KACOWICZ (PROFESOR I MARRËDHËNIEVE NDËRKOMBËTARE NË UNIVERSITETIN HEBRAIK TË JERUSALEMIT)*.

Jeruzalem, Izrael | Lufta në Lindjen e Mesme duket se tregon perspektiva zgjerimi. Çfarë do të ndodhë, sipas jush?

Është e vështirë të dihet nëse lufta Izrael-Hamas do të zgjerohet në një zjarr më të gjerë.

Perspektiva më e rrezikshme i referohet një lufte të plotë midis Izraelit dhe Hezbollahut, e cila mund të çojë në shkatërrim dhe pasoja të tmerrshme si për Izraelin ashtu edhe për Libanin.

Hezbollahu nuk është vetëm një organizatë terroriste, e cila ka ushtrinë e saj brenda Libanit, por është gjithashtu një parti politike mbizotëruese në Liban, ku shumica dërrmuese e popullit libanez nuk dëshiron një luftë.

Irani gjithashtu preferon të luftojë luftën e tij me prokurë me Izraelin përmes tentakulave të tij: Huthive, milicitë shiite në Siri dhe Irak.

Është e qartë se Shtetet e Bashkuara dhe shumica e vendeve arabe nuk duan që lufta të zgjerohet, por rreziku i përshkallëzimit ekziston dhe vazhdon, ndërsa lufta vazhdon.

Ju shprehët fjalë të ashpra kundër akuzës për gjenocid ndaj Izraelit. Përtej retorikës së asaj që po ndodh në Hagë, cilat janë përgjegjësitë reale të qeverisë në Jerusalem?

Masakra e kryer nga Hamasi kundër 22 qendrave të popullsisë në Izraelin sovran (duke vrarë 1200 hebrenj dhe palestinezë izraelitë dhe shtetas të huaj) më 7 tetor 2023, në të vërtetë i përshtatet përkufizimit të gjenocidit (dhe ndjek Kartën themelore të Hamasit të vitit 1988 dhe deklaratat e fundit të Mashalit).

Veprimet e IDF-së në Rripin e Gazës, në të kundërt, janë një akt vetëmbrojtjeje dhe një luftë e drejtë.

Problemi sigurisht është numri i madh i viktimave palestineze (gra dhe fëmijë) të vrarë si rezultat i veprimeve izraelite kundër Hamasit, duke pasur parasysh se 50% e popullsisë në Rripin e Gazës janë fëmijë.

Për Hamasin, sa më i madh të jetë numri i viktimave, aq më mirë në luftën e tij propagandistike kundër Izraelit.

Prandaj, Jeruzalemi ka përgjegjësinë, detyrimin moral dhe ligjor, për të minimizuar numrin e viktimave, gjë që është shumë e vështirë për t'u arritur për shkak të përdorimit të qëllimshëm të mburojave njerëzore nga Hamasi në mënyrë cinike.

Shumica dërrmuese e popullsisë palestineze në Rripin e Gazës është zhvendosur pas përpjekjeve izraelite për të bërë dallimin mes popullsisë civile dhe terroristëve të Hamasit dhe është e fokusuar në zonën e Rafiah, e cila nuk është shënjestruar nga IDF, edhe për shkak të afërsisë me Egjipti.

Izraeli gjithashtu ka detyrimin të lejojë ndihmën humanitare për popullsinë e Gazës dhe të shmangë urinë.

Është në interesin e Izraelit, si dhe detyrim moral, t'u përmbahet rregullave të luftës.

Meqë ra fjala, të gjithë politikanët izraelitë të papërgjegjshëm (nëse jo budallenj) që shqiptojnë deklarata gjenocidale, duke barazuar Hamasin me popullin palestinez, po dëmtojnë seriozisht sigurinë dhe reputacionin e Izraelit.

7 tetori, me sulmin e tmerrshëm nga Hamasi, përfaqësoi një pikë uji të qartë në historinë e shtetit hebre. Incidentet e antisemitizmit po shtohen në mbarë botën. Çfarë zgjidhjesh realiste shihni për bashkëjetesën mes izraelitëve dhe palestinezëve?

Sipas mendimit tim, si studiues i paqes dhe profesor i marrëdhënieve ndërkombëtare për 31 vjet (megjithëse nuk kam qenë kurrë aktivist i paqes) përfundimi im është se e vetmja rrugëdalje nga kjo tragjedi e madhe që përfshiu si popujt izraelitë dhe palestinezë është të ndjekim vizionin e presidentit Baidn (Biden), në nëntor 2023 në lidhje me krijimin e një shteti palestinez plotësisht të çmilitarizuar në Bregun Perëndimor dhe Rripin e Gazës së bashku me Shtetin e Izraelit, i cili në thelb po përmbush logjikën e ndarjes, siç është vendosur në planin dhe rezolutën e OKB-së për ndarjen 181 (29 nëntor 1947) në lidhje me “dy shtete për dy subjkte”.

Mënyra e vetme për të mposhtur Hamasin nuk është vetëm përmes mjeteve ushtarake, por më tepër rrugëve politiko-diplomatike.

Armiku kryesor i Hamasit nuk është vetëm shteti i Izraelit, por mundësia e një zgjidhjeje politike që do të zgjidhë me mjete paqësore konfliktin izraelito-palestinez, si dhe konfliktin arabo-izraelit në përgjithësi.

Edhe pse izraelitë ne kemi përjetuar masakrën më të tmerrshme në historinë e shtetit të Izraelit (që nga viti 1948), dhe që nga Holokausti në Luftën e Dytë Botërore, ne jemi dëshmitarë të një momenti pjekjeje (një ngërç i dëmshëm reciprok si për Izraelitët ashtu edhe për palestinezët), i ngjashme me atë që ndodhi në tetor 1973 në lidhje me pasojat e Luftës së Jom (Yom) Kipurit.

Ne e dimë se udhëheqësia aktuale në Izrael (Netanyahu) dhe në Autoritetin Palestinez (Abbas) nuk do të ngrihen në këmbë, por e dimë tani që konflikti izraelito-palestinez nuk mund të menaxhohet, ai duhet të zgjidhet.

Dhe e vetmja rrugëdalje do të jetë në hartimin e një horizonti politik, një hartë, duke filluar me një marrëveshje për lirimin e të gjithë pengjeve të mbetura të rrëmbyer nga Hamasi (ky është detyrimi më moral i Izraelit ndaj qytetarëve të tij), lirimi i palestinezëve të burgosur politikë, mërgimi vullnetar i udhëheqjes së mbetur të Hamasit jashtë Gazës, krijimi i një autoriteti ndërkombëtar tranzitor në Gaza në bashkëpunim me Autoritetin Palestinez dhe Izraelin, çmilitarizimi i Rripit të Gazës dhe rindërtimi i tij pas luftës, forcimi i Autoriteti Palestinez dhe negociatat e paqes që duhet të çojnë në paqen midis Izraelit dhe Arabisë Saudite, si dhe në krijimin e një shteti palestinez të çmilitarizuar përkrah Izraelit (dhe jo në vend të tij, siç këmbëngul Hamasi).

Kjo mund të lehtësohet nga thirrja e një Konference Ndërkombëtare të Paqes, dhe vullneti i mirë dhe angazhimi i shumicës së anëtarëve të bashkësisë ndërkombëtare, duke përfshirë P5 të Këshillit të Sigurimit, Anëtarët e Katërshit (SHBA, Rusi, BE, OKB) + Kina, anëtarët e kuartetit rajonal (Arabia Saudite, Emiratet e Bashkuara Arabe, Egjipti dhe Jordania) dhe vende dhe organizata të tjera në lëvizjen e palëve në një zgjidhje politike.

Alternativa e kësaj rruge politike do të jetë Izraeli i synuar në kënetën e Gazës si SHBA-të në Irak dhe Afganistan, ose Izraeli në Liban midis viteve 1982 dhe 2000.

Kjo do të jetë një katastrofë si për izraelitët ashtu edhe për palestinezët, dhe kjo është arsyeja pse izraelitët duhet të shkojnë në zgjedhje dhe të zëvendësojnë qeverinë aktuale jofunksionale.

Kryeministri Netanjahu është bllokuar në një përllogaritje të vogël politike të brendshme të mbijetesës politike, ...

Kjo është shumë e trishtueshme nëse jo tragjike, pasi kryeministri Netanjahu në të kaluarën (qershor 2009) njohu logjikën e një shteti palestinez të çmilitarizuar përkrah Izraelit.

Sa për të përfunduar, “Haaretz” publikoi një sondazh befasues, ku rreth 51% e izraelitëve (në një sondazh që përfshinte 500 qytetarë) ranë dakord që rruga për të dalë duhet të përfshijë lirimin e pengjeve, paqen me Arabinë Saudite dhe një çmilitarizimin.

Shteti palestinez në Bregun Perëndimor dhe Gaza.

Ky është një sondazh shumë inkurajues.

https://shorthand.com/the-craft/best-paywall-providers/index.html

*Ai është autor dhe redaktor i dhjetë librave, kryesisht që kanë të bëjnë me paqen në marrëdhëniet ndërkombëtare.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit