ISH-BOKSIERI XHORXH FOREMAN (GEORGE FOREMAN) VDIQ | AI HUMBI KUNDËR MUHAMED ALIUT NË VITIN 1974.

Teksas, Amerikë | Boksieri profesionist Xhorxh (George) Foreman) vdiq në moshën 76-vjeçare në Hjuston (Houston), Teksas.

Ai, i cili lindi në periferi të varfër të Marshall-it dhe u rrit në geton e Lagjes së Pestë.

Kishte hyrë dhe dalë 40 herë në shkollën e reformës.

Ai u bë kampion bote për herë të parë në vitin 1973 duke mposhtur Xhëu Freizerin (Joe Frazier), pasi ishte kampion olimpik në vitin 1968 në Meksikë.

Askush që e do sportin dhe boksin në veçanti nuk do të jetë në gjendje të harrojë “Rambll in dhë xhangll” (Rumble in the Jungle), ndeshjen e Kampionatit Botëror të peshave të rënda të vitit 1974 në Kinshasa midis Foreman-it dhe Muhammad Aliut, ndoshta ndeshja më e famshme në historinë e boksit.

“Xhorxhi i Madh” (Big George) u mund, duke e bërë kështu Aliun të pavdekshëm, pastaj ai pati një krizë mistike, duke e shtyrë atë në fillim të boksit për pothuajse tre vjet më vonë.

Më vonë ai u bë pastor ungjillor dhe rifitoi titullin në vitin 1994, në moshën 45-vjeçare: askush kaq i vjetër nuk kishte arritur të ngjitej ndonjëherë në fronin e kategorisë më të rëndësishme dhe magjepsëse, përpara se të tërhiqej përfundimisht në vitin 1997 në moshën 48-vjeçare.

Ndërkohë ai u bë edhe mik i madh i Aliut, me të cilin më vonë zbuloi se kishte pasur biseda të gjata telefonike.

Në mes të grushteve të dhëna dhe të marra, ai kishte nisur një aventurë sipërmarrëse me një kompani që prodhonte grila elektrike për hamburger.

“Big George” tha se nëna e tij nuk donte që ai të futej në ring, por ai bëri të vetën.

Ai ishte djaloshi i keq, ai urrehej dhe trajtohej si një djalë i bardhë. Fajin e ka edhe Dago, bariu gjerman nga i cili nuk u nda kurrë. Ai e solli atë në konferencën e prezantimit në shtypin ndërkombëtar në Paris. Pastaj e çoi edhe në Kinshasa dhe ky ishte gabimi i tij i madh.

Në atë bari gjerman, kongolezët panë simbolin e dominimit të egër të belgëve, të cilët, lëshonin tufa qensh kundër njerëzve të thjeshtë që i kundërshtonin.

Dhe të gjithë shpërthyen në një klithmë të famshme “Ali bomaye”, (Ali vrite atë).

Në një intervistë për entin mediatik “The Telegraph” me rastin e 50-vjetorit të asaj ndeshje trimash (epike) - për të cilën janë shkruar libra dhe janë realizuar filma, njëri prej të cilëve, “When Were Kings”, fitoi çmimin Askër (Oscar) për filmin më të mirë dokumentar.

“Mendova se askush nuk mund të më mposhtte. Ndihesha i pathyeshëm. Mendova se do të nokautoja Muhamed Ali në dy raunde. Humbja e asaj lufte më shkatërroi vërtet. Nuk mund ta kuptoja pse taktikat e mia nuk po funksiononin dhe nuk e rrëzova atë. Mendova se Ali do të shkonte dy raunde dhe jo më shumë. Kur shikova lart dhe pyeta veten se çfarë po ndodhte...”, tha ai.

Nga ajo sfidë lindi një miqësi, ajo me Aliun: “Më pëlqente të isha me të, vërtet më bëri të ndihem mirë”, tha ai.

Është një foto, vetëm një, që Foreman-i e ka mbajtur nga e gjithë karriera e tij. Fotoja e Muhamed Aliut duke e rrëzuar atë.

“Kjo është e vetmja fotografi që ruajta, ajo e Muhamed Aliut që më rrëzoi”, tha ai për Telegrafin, sepse e kuptova se çfarë momenti i mrekullueshëm ishte për sportin dhe boksin. Dhe më poshtëroi. Nuk e kam harruar kurrë dhe më ka bërë një person shumë më të mirë sesa nëse do të isha po ta rrëzoja atë.

Gongu i fundit ka rënë në Hjuston, kur, familja njoftoi vdekjen e “Xhorxhit të madh” (Big George): “Një predikues i përkushtuar, bashkëshort i përkushtuar, baba i dashur, gjysh dhe stërgjysh krenar, ai bëri një jetë të karakterizuar nga besimi i fortë, përulësia dhe vendosmëria - Ai ndërroi jetë i rrethuar paqësisht nga të dashurit e tij. Një tjetër legjendë, një copëz historie që nuk ekziston më”.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit