KISHA GJERMANE NË ALARM PRET PËRBALLJEN ME PAPATIN E RI | KRIZA E FREKUENTIMIT DHE E PAGËZIMEVE: A LIDHET ME SKANDALIN E ABUZIMEVE SEKSUALE NDAJ TË MITURVE?

Nga z. Karlo Braun (Carlo Brown).

Romë, Itali | Një shifër, e cila në vetvete përmban të gjithë alarmin: në vitin 2024, vetëm 29 burra u shuguruan priftërinj katolikë në të gjithë Gjermaninë.

Nga afro 23 milionë katolikë gjermanë.

Është pasqyra e një krize që pasqyrohet jo vetëm në shifrat e anëtarësimit, por edhe në pjesëmarrjen në sakramente: në vitin 2024 u regjistruan afërsisht 116000 pagëzime, një rënie e theksuar krahasuar me 131000 të një viti më parë.

Jo vetëm kaq: në vitin 2003, Kisha Katolike kishte festuar 206000 pagëzime dhe pjesëmarrja e rregullt në meshë gjithashtu pësoi një rënie të mprehtë, duke shkuar nga 15.2% në vitin 2003 në 6.6% në vitin 2024.

Në origjinë ishte nevoja për të adresuar krizën e rëndë të shkaktuar nga skandali i abuzimit.

Rasti që tronditi më shumë kishën ishte raporti i botuar në vitin 2022 dhe i kryer nga firma ligjore Westpfahl Spilker Wastl me nxitjen e kryepeshkopatës së Mynihut dhe Freising-ut, në lidhje me rastet e pedofilisë që ndodhën midis periudhës së pasluftës dhe në vitin 2019 në të njëjtin rast, i cili, kishte prekur edhe emrin e kryedioqezës siç doli më vonë.

Rezultatet kishin dokumentuar qindra abuzime të kryera gjatë pothuajse tetë dekadave: sipas autorëve, përfshinte 235 persona përgjegjës për abuzime dhe 497 viktima (në 60 për qind të rasteve ishin të mitur), në shumicën e rasteve meshkuj.

Shumica e krimeve janë kryer në vitet 1960 dhe 1970, pra 60 apo 50 vjet më parë.

Nga 235 abuzues, 173 ishin priftërinj.

Prandaj, edhe fillimi i Sinodit, nxiti menjëherë reagime nga Roma. Në nëntor 2023, u bë e ditur se Kardinali Sekretar i Shtetit Pietro Parolin u kishte shkruar qartë, në emër të Françeskut, 63 peshkopëve gjermanë dhe sekretarit të peshkopatës.

“Rruga Sinodalale nuk është në harmoni me rrugën universale sinodale dhe është e nevojshme të respektohet shtegu i Kishës universale dhe të shmanget impresioni i tyre”.

Në vitin 2023, pas gati katër vitesh, Synodale Weg përfundon me një sërë kërkesash.

Paraqitja e pyetjeve në Vatikan është e mirë, por në thelbin e udhëtimit ekziston një pretendim për autonomi.

Gjermanët po ecin përpara ndërsa përpiqen të mbajnë kanalet e hapura me Romën.

Tashmë ujërat janë qetësuar dhe nuk flitet më për përçarje (në realitet ky rrezik nuk ka ekzistuar kurrë), por Kisha Gjermane pret të përballet me Papën e radhës, duke qenë se nuk ka gjasa që të jetë një nga tre kardinalët e saj votues, njëri prej të cilëve nuk është aspak progresiv.

Nga kuvendi dolën disa kërkesa: dritë jeshile për bekimin e çifteve të krijuara nga persona të të njëjtit seks, riafrimi i Eukaristisë për personat e divorcuar dhe të rimartuar - të dyja këto raste tashmë janë parashikuar - diakonati femëror dhe përveç kësaj rruga sinodalale gjermane shpreh një votë të favorshme për eliminimin e detyrimit të beqarisë për priftërinjtë dhe për gratë dhe laikët për të predikuar gjatë meshës.

Për të marrë pjesë në jetën e kishës dhe për të marrë sakramentet, besimtarët duhet të paguajnë, sipas ligjit shtetëror, taksën fetare, në gjermanisht Kirchensteuer, e cila, është e barabartë me autorizimin e pagesës së një takse shtesë të barabartë me 8-9 për qind të taksave të tyre.

Është versioni gjerman i tetë për mijë, që edhe në Itali mund të vendoset t'i ndajë shtetit, si dhe rrëfimeve të tjera që kanë nënshkruar marrëveshjen me administratat publike.

Kjo e bën kishën gjermane shumë të pasur, me asete që mund të arrijnë në 250 miliardë €.

Jo vetëm kaq: “Cei” gjerman është një punëdhënës i madh, pak më pak se 800 mijë njerëz.

Disa shembuj: dioqeza e Këlnit, më e madhja në Gjermani me afërsisht dy milionë besimtarë (sot e udhëhequr nga kardinali, i konsideruar si një konservator i vendosur, Rainer Maria Woelki, i emëruar në dioqezë nga Françesku dhe i krijuar kardinal nga Benedikti), ka një buxhet vjetor prej 700 milionë eurosh, 60 spitale që punësojnë 20 mijë punëtorë dhe një mbi strukturë qendrore që punëson 60.

Një realitet vërtet imponues, pra, që rëndon edhe mbi politikën e brendshme, aq më tepër tani që një kancelar katolik, Fridrish Merc (Friedrich Merz), është gati të ngjitet në drejtimin e vendit.

Apeli në prag të zgjedhjeve për të mos votuar në favor të AfD-së bëri bujë (por jo aq shumë në fund).

Por për këtë ka ndodhur një ndarje: dy peshkopë të rëndësishëm, duke përfshirë Rudolf Voderholzer të Regensburgut, janë distancuar, duke hapur një tjetër front të brendshëm.

Marrëdhënia mes kishës katolike dhe politikës në Gjermani është shumë e ndjeshme, veçanërisht në fazën në të cilën bashkimi CDU-CSU po lëviz gjithnjë e më shumë djathtas.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit