NË AMERIKË DISKUTOHET SE PËRSE TË GJITHË JANË TË SHQETËSUAR PËR OBSH-NË?

Nga znj. Merill Nes (Meryl Nass). Jorku i Ri, Amerikë | Ndërtimi i një sistemi masiv dhe të shtrenjtë global të biosigurisë është duke u zhvilluar, gjoja për të përmirësuar gatishmërinë tonë, për pandemitë e ardhshme ose terrorizmin biologjik. Në ndihmë të kësaj axhende, dy dokumente po përgatiten nëpërmjet OBSH-së: një seri e gjerë ndryshimesh në Rregulloret Ndërkombëtare të Shëndetit ekzistues (2005) (IHR), dhe një traktat i propozuar, tërësisht i ri për pandeminë. Një Fond Pandemik i njohur si fond ndërmjetës financiar për të ndihmuar gatishmërinë në mbarë botën është krijuar nga Banka Botërore dhe OBSH. Emra të shumtë janë përdorur për traktatin e ri ndërsa hartohen drafte të reja, si: Traktati Pandemik, OBSH CA+, Teksti i Byrosë, Marrëveshja Pandemike dhe Marrëveshja Pandemike. Negociatat për këto dokumente po zhvillohen në fshehtësi. Drafti më i fundit i disponueshëm i ndryshimeve të IHR është nga 6 shkurt 2023. Drafti i fundit i Traktatit Pandemik është nga 30 tetori 2023. Të dyja ndryshimet dhe traktati janë në një afat kohor për t'u konsideruar për miratim në mbledhjen e 77-të vjetore të Asamblesë Botërore të Shëndetësisë në maj 2024. Avokati kryesor i OBSH-së, Steven Solomon, ka njoftuar se ka krijuar një gjethe fiku të ligjshme për të shmangur bërjen publike të projekt-amendamenteve deri në janar 2024, siç kërkohet nga Kushtetuta e OBSH-së. Si do të bëheshin këto drafte e drejtë ndërkombëtare? Një traktat kërkon që të miratohet dy të tretat e votave të 194 vendeve anëtare të Asamblesë Botërore të Shëndetësisë, dhe është i detyrueshëm vetëm për shtetet që e kanë ratifikuar, ose pranuar atë (neni 19 dhe 20, Kushtetuta e OBSH-së). Megjithatë, ai mund të hyjë në fuqi në SHBA me një nënshkrim të thjeshtë, pa ratifikimin e Senatit. (Shih raportin CRS, “Propozimet e SHBA për të ndryshuar Rregulloret Ndërkombëtare të Shëndetit”). IHR-të dhe çdo ndryshim i tyre miratohen me shumicë të thjeshtë dhe bëhen të detyrueshme për të gjitha shtetet anëtare të OBSH-së, përveç rastit kur një shtet i ka refuzuar ose bërë rezerva për to brenda afateve kohore të paracaktuara (nenet 21 dhe 22, Kushtetuta e OBSH-së; Rregulli 72, Rregullat e procedurave të Asambleja Botërore e Shëndetësisë). Vitin e kaluar, megjithatë, amendamentet në 5 nene të IHR-së u shqyrtuan në mbledhjet e paqarta të komitetit gjatë mbledhjes së 75-të vjetore, dhe më pas u miratuan me konsensus pa votim formal. Ky proces e bën më të vështirë fajësimin e diplomatëve individualë për votat e tyre. Drafti aktual i Amendamenteve të IHR-së do t'i lejonte Drejtorit të Përgjithshëm të OBSH-së ose drejtorëve rajonalë të deklarojnë një Urgjencë të Shëndetit Publik me Shqetësim Ndërkombëtar (PHEIC), ose potencialin për një të tillë, pa përmbushur ndonjë kriter specifik (neni 12). OBSH-ja do të merrte më pas menaxhimin e PHEIC dhe do të lëshonte direktiva detyruese për shtetet e interesuara. PHEICS dhe PHEIC-të e mundshme mund të deklarohen pa miratimin e shtetit ose shteteve përkatëse. Zyrtarët e pazgjedhur të OBSH-së (Drejtori i Përgjithshëm, Drejtorët Rajonalë, stafi teknik) mund të diktojnë masa duke përfshirë karantinat, kërkesat e testimit dhe vaksinimit, bllokimet, mbylljet e kufijve, etj. Zyrtarët e OBSH-së nuk do të ishin përgjegjës për vendimet e tyre dhe do të kishin imunitet diplomatik. Cilat janë disa probleme specifike me amendamentet e propozuara të OBSH-së?

Neni 3 i amendamenteve të propozuara të IHR heqmbrojtjen për të drejtat e njeriut.

I goditur nga IHR është garancia thelbësore e të drejtave të njeriut si themel i shëndetit publik: “Zbatimi i këtyre rregulloreve do të bëhetme respekt të plotë të dinjitetit, të drejtave të njeriut, dhe lirive themelore të personave …”

Kjo është zëvendësuar me frazën e mëposhtme juridikisht të pakuptimtë: “bazuar në parimet e barazisë, gjithëpërfshirjes, koherencës…”

Neni 43.4 i propozuar i IHR vë në dukje se OBSH mund të ndalojë përdorimin e disa medikamenteve ose masave të tjera gjatë një pandemie, pasi 'rekomandimet' e saj do të ishin të detyrueshme: “OBSH do t'i bëjë rekomandime Shtetit Palë në fjalë për të modifikuar ose shfuqizuar zbatimin e masave shtesë shëndetësore në rast të konstatimit të masave të tilla si joproporcionale ose të tepruara. Drejtori i Përgjithshëm do të thërrasë një Komitet Emergjent për qëllimet e këtij paragrafi.”

Detyrimet e shteteve në amendamentet e propozuara të IHR do të përfshijnë: Kryerja e mbikëqyrjes së gjerë biologjike të mikroorganizmave dhe njerëzve (neni 5);

Monitorimi i mediave kryesore dhe sociale dhe censurimi i informacionit të rremë dhe jo të besueshëm në lidhje me kërcënimet e shëndetit publik të përcaktuara nga OBSH (neni 44.1(h) (i ri);

Marrja e furnizimeve mjekësore nga një shtet për përdorim nga shtetet e tjera siç përcaktohet nga OBSH (neni i ri 13A);

Heqja dorë nga prona intelektuale për përdorim nga shtete të tjera ose palë të treta (neni i ri 13A);

Transferimi i të dhënave të sekuencës gjenetike për patogjenë të aftë për të shkaktuar pandemi dhe epidemi ose situata të tjera me rrezik të lartë te Kombet e tjera ose palët e treta, pavarësisht nga rreziqet që kjo sjell (neni 44.1(f) (i ri).

Cilat janë problemet me Traktatin e propozuar të Pandemisë?

Të gjitha draftet e Traktatit të Pandemisë (si dhe Amendamentet e propozuara për IHR) të prodhuara deri më tani bazohen në një sërë supozimesh të rreme. Këto përfshijnë sa vijon:

Kushtetuta e OBSH-së thotë se OBSH është autoriteti drejtues dhe koordinues për punën ndërkombëtare shëndetësore.

Kohët e fundit, për të justifikuar bërjen drejtoreshë globale të shëndetësisë, OBSH hoqi pa sinqeritet fjalën e fundit – dhe filloi të pretendonte setashmë ishte“autoriteti drejtues dhe koordinues për shëndetin ndërkombëtar.”

Por nuk është dhe nuk ka qenë kurrë.OBSH ka qenë gjithmonë një organ këshillimor, duke iu përgjigjur kërkesave për ndihmë nga shtetet anëtare.

Ai kurrë më parë nuk ka qenë një organ drejtues ose drejtues me autoritet për të qeverisur shtetet anëtare.

Këtu është pjesa përkatëse e Kushtetutës së saj, në faqen 2: OBSH-ja pretendon se përhapja ndërkombëtare e sëmundjes kërkon bashkëpunimin më të gjerë ndërkombëtar,gjë që injoron faktin se përhapja ndërkombëtare mund të jetë mjaft e kufizuar dhe e aftë të menaxhohet nga autoritetet lokale ose kombëtare;

Injoron se përgjigjet më të përshtatshme do të përcaktohen nga rrethanat specifike dhe jo nga një algoritëm i OBSH-së;

Injoron që OBSH ka ekspertizë të kufizuar për sëmundjet infektive në krahasim me shtetet e mëdha kombëtare.

Pretendimi i bërë nga OBSH është se kombet do të jenë në gjendje të ruajnë sovranitetin kombëtar përmes aftësisë së tyre për të miratuar dhe zbatuar ligjet shëndetësore, ndërkohë që ata do të jenë njëkohësisht të detyruara dhe të përgjegjshme t'u binden direktivave të OBSH-së për shëndetin.

Kjo është kontradiktore dhe e krijuar për të ngatërruar: nëse OBSH mund të imponojë vendimet e saj për shëndetin publik mbi shtetet anëtare, ajo dhe jo shtetet do të kenë sovranitet mbi shëndetin.

Kostoja e jashtëzakonshme dhe vuajtja nga COVID fajësohen për mungesën e gatishmërisë.

Sidoqoftë, Shtetet e Bashkuara shpenzonin rreth 10 miliardë dollarë në vit për gatishmërinë ndaj pandemisëpërparapandemisë.

Megjithatë ne kishim pak maska, doreza, fustane, drogë, etj. kur goditi pandemia.

Pse do të prisnim që një autoritet qendror i OBSH-së, i cili mbështetet në interesat e veta për 85 përqind të financimit të tij, të bëjë më mirë?

Pretendimi është se mungesa e barazisë çoi në dështimin e ndarjes së barnave, vaksinave dhe pajisjeve mbrojtëse personale (PPE) – duke injoruar faktin se asnjë vend nuk kishte PPE ose teste të mjaftueshme në fillim të pandemisë, dhe se ishin kombet që ndalonin barnat gjenerike nga popullatat që shkaktuan mungesa të rëndësishme trajtimi.

Për më tepër, tani që ne e dimë se vaksinat e COVID rezultojnë në efikasitet negativ disa muaj pas vaksinimit (duke i bërë marrësit më të ndjeshëm ndaj zhvillimit të COVID), është e qartë se kombet që ishin në radhën e fundit për vaksinat e COVID dhe popullsia e të cilave është kryesisht e pavaksinuar kanë ecur më mirë. në përgjithësi sesa ata që morën vaksina për popullsinë e tyre.

E ashtuquajtura mungesë barazie ishte e rastësishme për ta.

Pretendimi është se pandemitë lindin pa ndryshim në ndërfaqen kafshë-njerëz dhe se ato janë me origjinë natyrore.

Asnjëra nuk është e vërtetë për COVID-in apo linë e majmunëve, dy emergjencat e fundit të deklaruara të shëndetit publik me shqetësim ndërkombëtar, të cilat erdhën nga laboratorët.

Pretendimi është se qasja e një shëndeti e përcaktuar në mënyrë të paqartë mund të parandalojë ose zbulojë pandemitë dhe t'i përmirësojë ato.

Megjithatë, mbetet e paqartë se çfarë është kjo strategji dhe nuk ka asnjë provë për të mbështetur pretendimin se One Health ofron ndonjë avantazh të shëndetit publik.

Pretendimi është se rritja e kapjes dhe studimit të patogjenëve të mundshëm pandemikë do të realizohet në mënyrë të sigurt dhe do të japë produkte të dobishme pandemike, kur asnjëra nuk është e vërtetë.

Programi i Përzgjedhur i Agjentit të CDC-sëmerr 200 raporte në vit të aksidenteve, humbjeve ose vjedhjeve të patogjenëve të mundshëm pandemikë nga laboratorët me kontroll të lartë brenda Shteteve të Bashkuara: 4 raporte (dhe 4 pandemi të mundshme) në javë!

Dhe kjo është vetëm brenda SHBA.

Draftet e traktatit dhe amendamentet supozojnë se prodhuesit farmaceutikë do të bien dakord të heqin dorë nga disa të drejta të pronësisë intelektuale.

Në fakt, as vendet në zhvillim dhe as prodhuesit farmaceutikë nuk janë të kënaqur me propozimin e fundit të traktatit mbi pronësinë intelektuale.

Pretendimi është se OKB-ja miratoi një Deklaratë për gatishmërinë ndaj pandemisë që mbështet planin e OBSH-së më 20 shtator 2023.

Në fakt, 11 vende e hodhën poshtë procedurën e Deklaratës dhe ajo u nënshkrua vetëm nga presidenti i Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, duke përfaqësuar veten dhe jo gjeneralin e OKB-së, Kuvendin.

Pretendimi është se OBSH ka të drejtën ligjore t'u kërkojë kombeve të censurojnë infodemitë dhe të lejojnë vetëm ndarjen e narrativave të shëndetit publik të OBSH-së, megjithatë kjo shkel lirinë e fjalës të Amendamentit tonë të Parë.

Pretendimi është se “mbulimi” shëndetësor (sigurimi) automatikisht do t'u sigurojë qytetarëve të botës akses në një gamë të gjerë të kujdesit shëndetësor, ndërsa arsyeja kryesore për mungesën e aksesit në kujdesin shëndetësor është mungesa e praktikuesve dhe objekteve, jo mungesa e “mbulimit”.

Këtu janë disa shembuj specifikë të asaj që nuk është në rregull me Traktatin:

Neni 3, #2. Sovraniteti.

Shtetet kanë, në përputhje me Kartën e Kombeve të Bashkuara dhe parimet e përgjithshme të së drejtës ndërkombëtare, të drejtën sovrane për të nxjerrë ligje dhe për të zbatuar legjislacionin në zbatim të politikave të tyre shëndetësore.

Kjo gjuhë nuk arrin të trajtojë çështjen e OBSH-së që merr sovranitetin për çështjet shëndetësore mbi shtetet përmes këtij traktati.

Është një përpjekje e pasinqertë për të rrëmbyer sovranitetin duke pretenduar të kundërtën.

Neni 3, #3. Kapitali.

Barazia përfshin aksesin e papenguar, të drejtë, të barabartë dhe në kohënëprodukte dhe shërbime të lidhura me pandeminë, të sigurta, efektive, cilësore dhe të përballueshme,informacione, teknologji të lidhura me pandeminë dhe mbrojtje sociale.

Megjithatë, neni 9, #2 (d) thotë se palët do të promovojnë menaxhimin infodemik dhe infodemiku përkufizohet në nenin 1(c) si informacion i rremë ose mashtrues.

Neni 18, #1 udhëzon palët që të luftojnë informacionin e rremë, mashtrues, keqinformim ose dezinformim…

Në draftet e mëparshme OBSH-ja ka theksuar se vetëm tregimi i shëndetit publik i OBSH-së do të lejohej të përhapet.

Neni 4, #3. Parandalimi i Pandemisë dhe Mbikëqyrja e Shëndetit Publik.

Palët do të bashkëpunojnë me mbështetjen e Sekretariatit të OBSH-së për të forcuar dhe ruajtur kapacitetet laboratorike dhe diagnostikuese të shëndetit publik, veçanërisht në lidhje me kapacitetin për të kryer sekuencën gjenetike, shkencën e të dhënave për të vlerësuar rrezikun e patogjenëve të zbuluar dhe për të trajtuar në mënyrë të sigurt mostrat që përmbajnë patogjenë. dhe përdorimin e mjeteve dixhitale përkatëse.

Ndërsa ky seksion nuk nxit kërkimin laboratorik të fitimit të funksionit (i cili u përfshi në draftin e mëparshëm të Byrosë), ai i drejton kombet të kryejnë sekuencën gjenetike të patogjenëve të mundshëm pandemikë (dmth, agjentët e luftës biologjike) që ata gjejnë dhe t'i trajtojnë në mënyrë të sigurtë, të cilat kërkojnë laboratorë me përmbajtje të lartë (BSL3/4).

Gjithashtu në nenin 4 është nevoja për të zhvilluar, forcuar dhe ruajtur kapacitetin për (i) zbulimin, identifikimin dhe karakterizimin e patogjenëve që paraqesin rreziqe të rëndësishme…, duke treguar direktivën që kombet të kryejnë mbikëqyrje për të kërkuar patogjenë të tillë dhe për t'i studiuar ato.

Neni 6, #4. Gatishmëria, Gatishmëria dhe Qëndrueshmëria.

Palët do të krijojnë, duke u bazuar në marrëveshjet ekzistuese sipas rastit, rrjete gjenomike, vlerësimi të rrezikut dhe laboratorike për të kryer mbikëqyrjen dhe ndarjen e patogjenëve në zhvillim me potencial pandemik, me një ndarje të tillë në përputhje me termat dhe modalitetet e përcaktuara në nenin 12.

Neni 1 (h) përkufizoi patogjen me potencial pandemik si çdo patogjen që është identifikuar se infekton njerëzit dhe që është potencialisht shumë i transmetueshëm dhe i aftë për përhapje të gjerë, të pakontrollueshme në popullatat njerëzore dhe shumë virulent, duke e bërë atë të mundshëm të shkaktojë sëmundshmëri të konsiderueshme dhe/ose vdekshmëri tek njerëzit.

Pse OBSH kërkon që kombet të dalin dhe të gjejnë patogjenë të mundshëm pandemikë (aka agjentë të luftës biologjike) dhe t'i ofrojnë OBSH-së mostra biologjike dhe sekuenca gjenetike të patogjenëve, ku ato do të ndahen me kompanitë farmaceutike, qendrat kërkimore, dhe institucionet akademike, si si dhe të tjera të mundshme?

Ata gjithashtu do të ndajnë sekuencat gjenetike në internet, ku hakerët mund të marrin sekuencat dhe të prodhojnë agjentë të luftës biologjike.

Megjithatë, kjo sjellje është e ndaluar meRezolutën 1540 të Këshillit të Sigurimit.

Neni 8, #3. Monitorimi i gatishmërisë dhe rishikimet funksionale.

Palët, duke u mbështetur në mjetet ekzistuese, do të zhvillojnë dhe zbatojnë një sistem gjithëpërfshirës, ​​transparent, efektiv dhe efikas të monitorimit dhe vlerësimit të pandemisë, gatishmërisë dhe reagimit.

Megjithatë, 4 sisteme të ndryshme monitorimi janë përdorur për të vlerësuar gatishmërinë e kombeve për pandemi, dhe të 4 nuk arritën të parashikonin se sa mirë do të vepronin kur të shfaqej COVID.

Nuk ka asnjë njohje të dështimeve të mjeteve tona të vlerësimit, as diskutim nëse ka ndonjë mjet të dobishëm vlerësimi.

Dhe kjo ngre pyetjen pse, nëse mjetet tona për të vlerësuar progresin kundër pandemive dështuan, a mendojmë se përpjekje të ngjashme ka të ngjarë të jenë të suksesshme në të ardhmen?

Neni 10, #1 (d). Prodhimi i Qëndrueshëm.

Palët inkurajojnë subjektet, duke përfshirë prodhuesit brenda juridiksioneve të tyre përkatëse, veçanërisht ata që marrin financim të konsiderueshëm publik, që të japin, në varësi të çdo kufizimi ekzistues të licencimit, në kushte të dakorduara reciprokisht, licenca jo ekskluzive pa pagesë për çdo prodhues, veçanërisht nga vendet në zhvillim, për të përdorur pronën e tyre intelektuale, dhe substanca të tjera të mbrojtura, produktet, teknologjinë, njohuritë, informacionin dhe njohuritë e përdorura në procesin e zhvillimit dhe prodhimit të produkteve të lidhura me pandeminë, veçanërisht për diagnostikimin para pandemisë dhe gjatë pandemisë, vaksinat dhe terapinë, për përdorim në vendet në zhvillim të rënë dakord.

Kjo dhe seksionet e lidhura me to janë ndoshta ato që e bëjnë organizatën farmaceutike kaq të mërzitur me draftin aktual të Traktatit.

Neni 12, #4 (a) i (2) Aksesi dhe Ndarja e Përfitimeve.

Ngarko sekuencën gjenetike të një materiali të tillë PABS (Sistemi i Qasjes dhe Përfitimeve të Patogjenëve) të OBSH-së në një ose më shumë baza të dhënash të aksesueshme publikisht sipas zgjedhjes së tij, me kusht që baza e të dhënave të ketë vendosur një rregullim të duhur në lidhje me materialin PABS të OBSH-së.

Traktati kërkon ndarjen e patogjenëve dhe nevojën për të identifikuar dhe ngarkuar sekuencat e tyre gjenetike në internet, ku ato do të jenë të aksesueshme.

Kjo mund të quhet edhe përhapja e agjentëve të armëve biologjike, që përgjithësisht konsiderohet një krim.

Në SHBA, “Agjentët e Përzgjedhur janë ata të caktuar për të pasur potencial pandemik, dhe programi i agjentëve të zgjedhur menaxhohet nga CDC dhe USDA. Për siguri, CDC duhet të japë leje për të transferuar agjentë të përzgjedhur.

Megjithatë, rregullat e agjentëve të zgjedhur janë injoruar në këtë Traktat të OBSH-së, i cili kërkon transferimin e agjentëve që mund të shkaktojnë një pandemi në mbarë botën.

Dhe në një përpjekje të dukshme për të dorëzuar rregullat ekzistuese, drafti thotë në nenin 12, #8.

Palët do të sigurojnë që një sistem i tillë të jetë në përputhje, të mbështesë dhe të mos bjeri ndesh me objektivat e Konventës për Diversitetin Biologjik dhe Protokollit të Nagojës së saj.

Sistemi PABS i OBSH-së do të ofrojë siguri dhe qartësi ligjore për ofruesit dhe përdoruesit e materialeve PABS të OBSH-së.

Neni 13, #3 (e). Zinxhiri Global i Furnizimit dhe Logjistika (SCL).

Kushtet e Rrjetit SCL të OBSH-së do të përfshijnë: lehtësimin e negociatave dhe marrëveshjeve të zotimeve për blerje paraprake dhe kontratave të prokurimit për produkte të lidhura me pandeminë.

Angazhimet e blerjes paraprake janë kontrata që detyrojnë kombet të blejnë produkte për pandemitë paraprakisht, të padukshme.

As prodhuesi dhe as shteti palë nuk e dinë se çfarë po vjen, por sapo OBSH të lëshojë një deklaratë pandemie, kontratat aktivizohen dhe qeveria amerikane do të duhet të blejë atë që prodhon prodhuesi.

Pandemia e gripit të derrit të vitit 2009 ofron një shembull të dobishëm.

Angazhimet për blerje paraprake çuan në dhjetëra miliarda blerje vaksinash në Amerikën e Veriut dhe Evropë për një grip që ishte më pak i rëndë se normalja.

Vaksina e markës GSK Pandemrix çoi në mbi 1300 raste të narkolepsisë së rëndë, kryesisht te adoleshentët.

Prodhimi i shpejtë i vaksinave për të cilat fitimet janë të garantuara dhe përgjegjësia është hequr dorë nuk ka qenë asnjëherë një fitore për konsumatorin.

Neni 14. Forcimi Rregullator.

Kombet duhet të harmonizojnë kërkesat e tyre rregullatore, të përshpejtojnë miratimet dhe autorizimet dhe të sigurojnë që kornizat ligjore të jenë të vendosura për të mbështetur miratimet emergjente.

Kjo nxit një garë deri në fund për standardet e miratimit të barnave dhe vaksinave, veçanërisht gjatë emergjencave.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit