PAPA FRANÇESKU BEFASOI BESIMTARËT NË SHËN PJETËR DUKE U PARAQITUR PËR JUBILEUN E TË SËMURËVE.

Papa Françesku në sheshin e Shën Pjetrit për jubileun e të sëmurëve.

Vatikan | Papa Françesku mbërriti papritur në sheshin e Shën Pjetrit në fund të meshës për jubileun e të sëmurëve dhe botës së shëndetësisë.

“Gëzuar të dielën të gjithëve”, tha ai duke iu drejtuar pjesëmarrësve në meshë.

Pastaj përsëriti: “Gëzuar të dielën të gjithëve. Faleminderit shumë”.

Papa Françesku, i cili, mbërriti papritur në shesh në fund të meshës së kremtuar nga Imzot Rino Fisiçela (Fisichella), u transportua në një karrocë me rrota nëpër radhët e besimtarëve në oborrin e kishës së Vatikanit, më pas përpara altarit për bekimin.

“Të dashur, si gjatë shtrimit, edhe tani gjatë rikuperimit e ndjej ‘dorën e Zotit’ dhe përjetoj përkëdheljen e tij përkujdesëse.

Në ditën e Jubileut të të sëmurëve dhe botës së shëndetësisë, lus Zotin që kjo prekje e dashurisë së tij të arrijë tek ata që vuajnë dhe të inkurajojë ata që kujdesen për ta”, ka thënë më pas, në tekstin e përgatitur për Engjëllin.

“Dhe lutem për mjekët, infermierët dhe punonjësit e kujdesit shëndetësor, të cilët, jo gjithmonë ndihmohen të punojnë në kushte adekuate dhe, ndonjëherë, janë edhe viktima të sulmeve”, tha Papa Françesku.

“Misioni i tyre nuk është i lehtë dhe duhet mbështetur dhe respektuar. Shpresoj që të investohen burimet e nevojshme për trajtim dhe hulumtim, në mënyrë që sistemet shëndetësore të jenë gjithëpërfshirëse dhe të vëmendshme ndaj më të brishtëve dhe më të varfërve”, shton ai.

Në homilinë e përgatitur për meshën e kremtuar këtë mëngjes nga Imzot Fisiçela (Fisichela), Papa Françesku (deklaroi) se sëmundja është padyshim një nga sprovat më të vështira dhe më të vështira të jetës, në të cilën, ne shohim nga dora e parë se sa të brishtë jemi.

“Sëmundja - sipas Papa Françeskut - mund të na bëjë të ndihemi si njerëzit në mërgim, ose si gruaja në Ungjill: pa shpresë për të ardhmen.

Por nuk është kështu. Edhe në këto momente, Zoti nuk na lë të qetë dhe, nëse ia lëmë veten Atij, pikërisht aty ku na mungojnë forcat, mund të përjetojmë ngushëllimin e pranisë së tij”.

“Me këto histori dramatike dhe prekëse, liturgjia na fton sot të ripërtërijmë, në udhëtimin e Kreshmës, besimin tonë te Zoti, i cili, është gjithmonë i pranishëm pranë nesh për të na shpëtuar”, tha Papa Françesku, duke komentuar leximet e ditës.

“Nuk ka mërgim, asnjë dhunë, asnjë mëkat, as ndonjë realitet tjetër të jetës që mund ta pengojë atë të qëndrojë në derën tonë dhe të na lejojë të trokasë sa më shpejt që të trokasë.

Në të vërtetë, sidomos kur sprovat bëhen më të vështira, hiri dhe dashuria e tij na mbajnë edhe më fort për të na ngritur përsëri.

Ai vetë, e krijuar njeriun - shton ai - donte të ndante dobësinë tonë në çdo gjë (shih Fil 2:6-8) dhe e di mirë se çfarë është vuajtja (shih Is 53:3).

Prandaj ne mund t'i shprehim dhe t'ia besojmë dhimbjen tonë Atij, të sigurt për të gjetur dhembshuri, afërsi dhe butësi”.

“Por jo vetëm kaq - vazhdon Papa Françesku - në dashurinë e tij të besueshme, në fakt, ai na përfshin në mënyrë që ne të bëhemi, për njëri-tjetrin, engjëj, lajmëtarë të pranisë së tij, deri në atë pikë sa shpesh, si për ata që vuajnë, ashtu edhe për ata që ndihmojnë, shtrati i një të sëmuri mund të shndërrohet në një vend të shenjtë shpëtimi dhe shpengimi”.

“Le të mos i largojmë larg jetës sonë ata që janë të brishtë, siç bën ndonjëherë sot një lloj mentaliteti i caktuar, le të mos e përjashtojmë dhimbjen nga mjediset tona.

Përkundrazi, le ta bëjmë atë një mundësi për t'u rritur së bashku, për të kultivuar shpresë falë dashurisë që Zoti derdhi fillimisht në zemrat tona (shih Rom 5.5) dhe e cila, përtej çdo gjëje, është ajo që mbetet përgjithmonë. 13.8-10.13)”, nënvizoi Papa Françesku.

“Papa Françesku kujton gjithashtu se Benedikti XVI - i cili, na dha një dëshmi të bukur qetësie në kohën e sëmundjes së tij - shkroi se masa e njerëzimit përcaktohet në thelb në marrëdhënien me vuajtjen dhe se një shoqëri që nuk është në gjendje të pranojë vuajtjet [...] është një shoqëri mizore dhe çnjerëzore” - (Letra Enciklike Spe Salvi, 38).

“Përballimi i vuajtjeve së bashku na bën më njerëzorë dhe ndarja e dhimbjes është një fazë e rëndësishme në çdo rrugë drejt shenjtërisë”, shpjegoi Papa Françesku.

Dhe, duke iu drejtuar vëllezërve dhe motrave të dashura të sëmura, ai kujtoi se në këtë moment të jetës sime ndaj shumë gjëra: përvojën e dobësisë, të ndjenjës së dobësisë, të varësisë nga të tjerët për shumë gjëra, të nevojës për mbështetje.

“Nuk është gjithmonë e lehtë, por është një shkollë, në të cilën, ne mësojmë çdo ditë të duam dhe ta lëmë veten të dashurojmë, pa kërkuar dhe pa e refuzuar dhe pa u dekurajuar për Zotin, pa refuzuar të mira që marrim, të braktisur dhe të sigurt për atë që do të vijë.

Dhoma e spitalit dhe shtrati i të sëmurëve mund të jenë vende ku mund të dëgjohet zëri i Zotit, i cili gjithashtu na thotë: Ja, unë po bëj diçka të re: po mbin tani, a nuk e vëreni? (Is 43,19). Dhe kështu përtërijeni dhe forconi besimin”, tha Papa Françesku.

MESAZHI PËR MJEKËT DHE PUNONJËSIT E KUJDESIT SHËNDETËSOR.

“Të dashur mjekë, infermierë dhe anëtarë të personelit shëndetësor, ndërsa ju kujdeseni për pacientët tuaj, veçanërisht për ata më të brishtët, Zoti ju ofron mundësinë për të rinovuar vazhdimisht jetën tuaj, duke e ushqyer atë me mirënjohje, mëshirë, shpresë (shih Bull Spes non confundit, 11)”, tha Papa Françesku.

“Ai ju thërret ta ndriçoni atë me vetëdijen e përulur se asgjë nuk merret si e mirëqenë dhe se gjithçka është dhuratë nga Zoti; ta ushqeni me atë humanizëm që përjetohet kur, duke lënë pamjet të bien, ajo që ka rëndësi mbetet: gjestet e vogla dhe të mëdha të dashurisë”, vijoi Papa Françesku.

“Lejo që prania e të sëmurit të hyjë në ekzistencën tënde si dhuratë, për të shëruar zemrën tënde, duke e pastruar nga çdo gjë që nuk është sadaka dhe duke e ngrohur me zjarrin djegës dhe të ëmbël të dhembshurisë”, përfundoi ai.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit