PJESA E PARË | MBI GRUPIN MERCENAR UAGNER DHE TË TJERË SIVËLLEZËR TË TIJ.

Me të kuqe prezenca e Grupit Uagner. Nga z. Lorenco Vita (Lorenzo Vita). Tiranë, Shqipëri | Lufta në Ukrainë ka pasur dhe vazhdon të ketë shumë protagonistë. Midis tyre, roli i Grupit Uagner (kompania kryesore e mercenarëve rusë dhe e drejtuar nga z. Prigozhin, është thelbësore. Sistemi i ideuar nga i ashtuquajturi “kuzhinieri i Putinit” ka krijuar sigurisht një makinë të jashtëzakonshme ushtarake dhe ekonomike. Ai ndërthur përvojën e anëtarëve, pamëshirshmërinë, metodat e dhunshme dhe aftësinë për të shfrytëzuar politikën e jashtme të Moskës, duke krijuar një perandori të vërtetë private me interesa të rrënjosura në cepa të ndryshme të botës (ky hulumtim i kryer nga Qendra për Strategjike dhe Ndërkombëtare është thelbësor për të kuptuar Studimet e rrjetit). Megjithatë, nëse lajmet e gazetës sonë na kërkojnë të flasim për kontraktorët rusë që i referohen në thelb Grupit Uagner, ajo nuk është as e vetmja dhe as e para kompani private që merret me sigurimin e Kremlinit dhe degëve të tij me “shërbime sigurie”. Rusia dhe legjionet e saj. Para dhe paralelisht me kompaninë e z. Prigozhin, në fakt, është krijuar një rrjet i dendur kompanish kontraktore, të cilat, në fakt tani përbëjnë legjione të vërteta të huaja, jo vetëm plotësisht në duart e z. Putin, por edhe të afta për të sfiduar pushtetin politik, një shpatë me dy tehe në duart e Federatës Ruse. Për të kuptuar zonën gri të çuditshme në të cilën veprojnë këto grupe mercenarësh, duhet thënë se sistemi ligjor i Moskës nuk e lejon krijimin e këtyre “ushtrive private”, duke përbërë kështu të gjitha, pak a shumë, shkelje të ligjit rus. Presidenti Putin është përpjekur prej kohësh ta rregullojë këtë “profesion”, veçanërisht pas përdorimit të kontraktorëve në Siri dhe, më pas, në Ukrainën lindore. Megjithatë, si për të shmangur problemet me forcat e armatosura, ashtu edhe për të ruajtur status quo-në e disa subjekteve paraushtarake, u vendos që të braktiset kjo reformë. Dhe në fakt, duhet thënë se është pikërisht kjo zonë gri, që është forca e këtyre kompanive, të cilën, mund ta shfrytëzojnë nga Moska falë pamundësive fomale për t'u lidhur drejtpërdrejt me vullnetin e Kremlinit. Si lëvizin mercenarët rusë?

Këta mercenarë veprojnë si individë privatë, duke ofruar zyrtarisht shërbime sigurie subjekteve private apo paraprivate, por në të njëjtën kohë, ata ndjekin dorë për dore axhendën ndërkombëtare ruse, duke formuar një partneritet de facto të pandashëm me Moskën. Kështu, veçanërisht në dekadën e fundit, këto kompani sigurie janë shndërruar në mjete të përsosura për zgjerimin e shtrirjes ruse, forcimin e strategjive të jashtme të Kremlinit, por në të njëjtën kohë - siç shpjegon Carnegie Endowment for International Peace - duke shmangur Putinin dhe administratën e tij në çdo gjë, përsa i përket përgjegjësisë juridike. Duke thënë këtë, është gjithashtu thelbësore të ritheksohet, se, megjithëse Grupi mercenar Uagner është qartazi në qendër të skenës për momentin për operacionet në Ukrainë dhe Afrikë, por edhe për personalitetin e themeluesit, z. Prigozhin, ai nuk është i vetmi subjekt rus mercenar, që në thelb operon si ushtri private e Kremlinit. Vitet e fundit, në fakt, analizat e kujdesshme veçanërisht të zonës së Atlantikut, dhe hetimet edhe nga Evropa Lindore, kanë sinjalizuar praninë e grupeve të ndryshme, të cilat me kalimin e kohës janë forcuar, tretur apo zhdukur periodikisht. Dhe nëse këto janë përvoja të kaluara, tani kanë filluar të shfaqen emra kompanish të reja që përdoren kryesisht për t'u dërguar në Ukrainë, dhe që shfrytëzojnë ekonomikisht nevojën për të vazhduar pushtimin. Galaktika e kontraktorëve rusë.

Duke bërë një hap mbrapa, në kohën kur lindi Grupi Uagner (që kishte si baballarë z. Utkin dhe z. Prigozhin) në Rusi filluan të qarkullojnë kompani, gjurmët e të cilave u humbën me kalimin e kohës, ose që gjithsesi kanë pasur pasuri të përziera. Një prej tyre është Enot, e themeluar nga z. Igor Mangushev, dhe që ka si simbol një rakun. E themeluar në vitin 2011, ajo filloi të bashkojë milicitë e Donbasit dhe më pas të luftojë, siç shpjegojnë disa hetime, në Ukrainë, Nagorno Karabakh dhe Siri. Një grup tjetër është ai i kompanisëVega (ose Vegacy), e cila është përgjegjëse për ofrimin e mbrojtjes dhe sigurisë në nivelin e detit dhe tokës, e cila, sipas disa thashethemeve, do të kishte trajnuar Forcat Siriane të Tigrave dhe gjithashtu milicinë Liwa al-Quds në Siri, një brigadë ushtarake palestineze. Këtyre grupeve u shtohet edhe milicia Patriot, e cila për një kohë të gjatë konkurroi edhe me Uagnerin duke angazhuar burrat e saj në Ukrainë (madje edhe në luftën aktuale), në Siri dhe Republikën e Afrikës Qendrore, por besohet se ka vepruar edhe në Jemen. Një kompani tjetër që ka luajtur një rol shumë të rëndësishëm në hierarkitë e forcave private ruse veçanërisht në të kaluarën është Moran Group. Duke vepruar që nga viti 2000, grupi siç pohohet edhe në faqen e tij të internetit , ofron shërbime sigurie, trajnimi dhe transporti në zona të ndryshme të botës, ndër të cilat veçohet edhe Iraku, si dhe vendet ku prezenca ruse ka qenë dhe vazhdon të jetë qendrore. Me të ishte e lidhur edhe kompania e quajtur Korpusi Sllav, që vepronte kryesisht në Siri, dhe u shpërbë për shkak të humbjeve të pësuara, por edhe për shkak të operacioneve të kryera nga shërbimet ruse të FSB-së, të cilat arrestuan komandantët dhe shumë anëtarë të saj, pas kthimit nga Lindja e Mesme. Efekti mbi mercenarët e luftës në Ukrainë.

Këtyre grupeve u shtohen edhe ato që para disa javësh lindën me zhvillimet e luftës në Ukrainë, konflikt i cili jo vetëm ka forcuar praninë dhe rëndësinë e kontraktorëve në radhët ruse, por, që për shkak të dhunës, dhe mundësisë së përfitimit material tërheq mercenarë nga kënde të ndryshme të Federatës Ruse. Një prej tyre ëshytë Kolona, e lindur, sipas hetimeve të para, me iniciativën e z. Sergej Aksenov, kreut të Krimesë së pushtuar, dhe nën komandën e njëfarë “Mazai”, i cili, sipas faqes investigative iStories.media, është nofka e luftës (nome de guerre), e z. Konstantin Pikalov, krahut të djathtë të z.Prigozhin në Afrikë. Disa ditë më vonë, u shfaq edhe një grup i ri kontraktorësh, batalioni Ural, i cili thuhet se është fryt i perandorisë së bakrit, të kryesuar nga z. Igor Altushkin. Dhe këto raporte shkojnë dorë për dore me një raport të fundit të inteligjencës në Mbretërinë e Bashkuar që thotë se “udhëheqja ushtarake ruse ndoshta do një zëvendësim të një kompanie private ushtarake mbi të cilën ka më shumë kontroll.” Një zëvendësim i Grupit Uagner, sigurisht, i cili për shkak të peshës së tij politike, imazhit dhe qëndrimit të ashpër të z. Prigozhin, po bëhet problem jo vetëm për aparatet ushtarake ruse - jo shumë i kënaqur me faktin që një individ dhe kontraktorët thonë se si fitohen betejat dhe vendosen frontet – por edhe për vetë z. Putin. © Copyright | Agjencia Telegrafike Vox