SOCIALIZMI GJERMAN | NË REPUBLIKËN DEMOKRATIKE GJERMANE GRATË DHUNOHESHIN SEKSUALISHT NËPËR KLINIKA

Një karrige gjinekologu me një pamje nga afër të mbështetëses së këmbëve. Klinikat e shëndetit seksual në qytetet në të gjithë RDGJ u përdorën për të disiplinuar dhe ndëshkuar gratë dhe vajzat. Imazhi: Kukota/Pend5 Images/IMAGO

Nga Vala e Gjermanisë (Deutsche Welle).

Nga znj. Helen Uitll (Helen Whittle).

Berlin, Gjermani | Në Gjermaninë Lindore socialiste, mijëra gra u ndaluan me forcë në klinikat e shëndetit seksual, ku u abuzuan ,si një formë e kontrollit ideologjik. Tani, ka thirrje për kompensim dhe rehabilitim.

“Ishte vërtet keq. Nuk kishte asnjë lidhje me një spital apo kujdes mjekësor”, thotë Elke* për atë që i ndodhi mbi 50 vjet më parë, në një klinikë të shëndetit seksual, në Republikën Demokratike Gjermane.

Gratë dhe vajzat nga mosha 12 vjeç u mblodhën nga policia kriminale e Gjermanisë Lindore, me dyshimin se kishin infeksione seksualisht të transmetueshme - në realitet, thotë Elke, “ishte një formë ndëshkimi ose riedukimi sepse ato nuk përshtateshin në sistem”.

Gratë dhe vajzat u dërguan në klinika sigurie të shëndetit seksual (atëherë të quajtura “Venerologische Stationen” ose “Reparte Veneriane”) ku u ndaluan për javë të tëra, dhe u keqtrajtuan sistematikisht. Dëshmitë e grave të mbajtura në klinika, përfshijnë rrëfime për përdhunime, dhe tortura.

“Ishte abuzimi sistematik i pushtetit nga një sistem politik”, thotë z. Florian Steger, kryetar i Institutit të Historisë, Filozofisë dhe Etikës së Mjekësisë në Universitetin e Ulm-it.

Z. Steger intervistoi mbi 100 gra dhe ish-anëtarë të stafit, dhe ekzaminoi dokumentacionin “pafundësisht më të detajuar”, të arkivuar nga agjenci si Ministria e Sigurimit të Shtetit (Stasi).

Gratë dhe vajzat – asnjëherë meshkuj apo djem – të cilët ishin në shënjestër, thotë z. Steger, konsideroheshin të ndryshme nga shoqëria kryesore, sepse donin të jetonin jetën e tyre të lirë.

Kjo do të thoshte, tha ai, ata mund të kenë bërë diçka si kapërcimi i shkollës ose autostop për të shkuar në diskotekën e së shtunës mbrëma. Shumë u akuzuan si punonjëse seksi.

Sistemi mjekësor u instrumentalizua për të disiplinuar dhe ndëshkuar. “Qëllimi ishte të formoheshin gratë socialiste, që do të bënin një jetë të rregullt, të cilat, do të shkonin në punë, përfundimisht do të kishin një burrë, një fëmijë, dhe më pas do të punonin vetë”, shpjegon z. Steger.

Dhe kështu, një pjesë e sistemit mjekësor u instrumentalizua për qëllime ideologjike: Klinikat u përdorën për të dhunuar gratë dhe vajzat, për të disiplinuar dhe ndëshkuar, me pretekstin se ishin bartës të IST.

“Është e rëndësishme të theksohet se këto gra nuk kanë një platformë të mirë, sepse ato shpesh vijnë nga rrethana të vështira”, tha z. Steger.

“Shumë nga këto gra tashmë kishin përjetuar abuzime në fëmijërinë dhe adoleshencën e tyre.”

Pasi prindërit e saj vdiqën, 12-vjeçarja Elke hyri në sistemin shtetëror të shtëpive të kujdesit për fëmijët. Në moshën 16-vjeçare, Elke thotë se u përdhunua nga një oficer rus, që rezultoi në shtatzëni.

Ajo e raportoi oficerin tek autoritetet ruse dhe u mor në pyetje disa herë, por më vonë zbuloi se dokumentet me deklaratat e saj ishin zhdukur nga dosja e saj.

Ajo ishte mjaft rebele, thotë ajo, por asnjëherë nuk e anashkalonte punën, nuk vidhte, apo merrej me punë seksuale. Pa asnjë mbështetje nga shteti, dhe duke luftuar për të përballuar bukën e gojës, ajo donte vetëm të kujdesej për veten, dhe fëmijën, të cilin nuk pranoi ta jepte për birësim, megjithëse e morën.

Sapo mbushi 18 vjeç, Elke ishte në punë në një dyqan, kur policia erdhi për ta marrë “një mëngjes të mirë” në vitin 1970.

Ata thanë se donin të sqaronin një çështje policie, por Elke u dërgua në një klinikë në Halle, ku u detyrua të dorëzonte gjërat e saj, iu dha një fustan gri për të veshur, dhe u mbyll në një repart të mbipopulluar, ku flinin në dysheme disa pacientë.

EKZAMINIMET E BRENDSHME DHE BARNAT.

Elkes i thanë se kishte gonorre - një gënjeshtër, thotë ajo. “Unë nuk kisha burrë, nuk kisha të dashur, nuk kisha asgjë. Unë u konsumova nga përdhunimi, dhe duke u kujdesur për një fëmijë, nuk arrita të kisha njerëz rreth meje.”

Hulumtimet sugjerojnë se vetëm rreth 20% e atyre që mbaheshin në klinika, ishin të infektuar me një IST.

Grave dhe vajzave në klinika u rruheshin flokët. Atyre që dolën jashtë linjës iu dhanë injeksione të dhimbshme të një substance të panjohur që rezultoi në dhimbje të gjymtyrëve.

Pas një incidenti të tillë, Elke u transferua në një klinikë tjetër në Leipzig, e më pas në një rrjet në qytete në të gjithë Republikën Demokratike Gjermane, duke përfshirë Dresden, Rostock dhe Berlinin Lindor.

Elke përshkruan se si të arrestuarat i nënshtroheshin ekzaminimeve të përditshme gjinekologjike, ku një spekulum i ngrohur me një djegës Bunsen, futej në vaginë, deri në qafën e mitrës.

Ajo kujton se i dhanë një koktej droge, që e la të paaftë për tre ditë. Ajo ende pyet nëse kjo i shkaktoi sëmundjen kronike të veshkave, që e ka pllakosur që në moshën 20-vjeçare.

Është e vështirë të japësh një numër të saktë se sa gra dhe vajza kaluan nëpër klinika, por, numri shkon në mijëra - deri në 5000 vetëm në qytetin e Halle.

Por, ndërsa abuzimi i përhapur, që ndodhi në shtëpitë e fëmijëve, dhe qendrat e paraburgimit të të miturve, në Republikën Demokratike Gjermane (famëkeqja “Jugendwerkhöfe”) është studiuar dhe dokumentuar mirë, pak dihet gjerësisht për atë që ndodhi në klinikat e sigurta. PASOJAT E QËNDRUESHMËRISË FIZIKE DHE PSIKOLOGJIKE.

Është një kapitull veçanërisht i errët në histori. Askush nuk dëshiron vërtet të dëgjojë për të, thotë znj. Christine Bergmann, një anëtare e Komisionit të Pavarur për Abuzimin Seksual të Fëmijëve, dhe e vetmja person në komision, e lindur dhe rritur në RDGJ.

Ata i quajtën këto klinika “Tripperburgen” (Kështjella e duartrokitjes), dhe njerëzit mund të kishin qeshur për këtë, sepse nuk dihej se çfarë ndodhi në të vërtetë atje, shpjegon znj. Bergmann.

Krahas stigmës që kishin klinikat, gratë u detyruan të nënshkruanin marrëveshje për moszbulim, dhe u ndaluan të flisnin për atë që u ndodhi atje.

I themeluar me një rezolutë në Bundestag në vitin 2016, Komisioni i Pavarur heton shtrirjen, natyrën dhe pasojat e abuzimit seksual të fëmijëve në Republikën Federale të Gjermanisë dhe RDGJ.

Komisioni ka kryer tashmë hetime dhe seanca dëgjimore për abuzimin fizik dhe seksual në RDGJ. Tani fokusi i tij është kthyer në institucione të sigurta, si ai i klinikës.

Trauma e rëndë e asaj që ndodhi në klinika, bëri që shumë prej viktimave, nuk mund të përfundonin shkollimin, ose përfunduan në shtëpitë e kujdesit shtetëror, dhe pësuan pasoja të qëndrueshme fizike dhe psikologjike.

Çrregullimet e gjumit, dhe vështirësia në krijimin e marrëdhënieve afatgjata janë gjithashtu të zakonshme. Për dekada, shumë ishin shumë të tmerruara për të kërkuar ndihmë profesionale.

“Ajo që duhet të bëhet e qartë është se askush nuk është mbajtur përgjegjës për këtë, askush nuk është ndëshkuar askund për këtë”, thotë znj. Bergmann.

Afati i parashkrimit ka skaduar, që do të thotë se procedurat ligjore nuk mund të zhvillohen më. Shumë nga dëshmitarët, viktimat dhe autorët kanë ndërruar jetë gjithashtu.

Shpresa është se mund të kryhen më shumë kërkime, të cilat, do t'u mundësonin më shumë grave të flasin, të dokumentojnë dhe të pranojnë atë që u ndodhi atyre, në mënyrë që ky kapitull i errët në historinë e RDGJ të mos harrohet kurrë.

Ekspertët po bëjnë thirrje për më shumë kërkime mbi këtë temë, akses më të mirë në materialin e arkivuar, dhe një sistem të zgjeruar mbështetjeje për të prekurat, duke përfshirë kompensimin, dhe këshillimin.

Duke folur nga shtëpia e saj në Saksoni-Anhalt, Elke thotë se ishte me fat, sepse duke humbur prindërit e saj, dhe duke u rritur në sistemin e shtëpisë së fëmijëve, ajo mësoi të ishte e fortë, dhe të luftonte rrugën e saj në jetë.

Ajo ndalon. “E vetmja gjë që kisha ishte psikologjike. Isha e shkatërruar, sepse, thjesht nuk mund të duroja kaq shumë padrejtësi”, thotë ajo dhe dalëngadalë shpërthen në lot.

(*Emri u ndryshua për të mbrojtur anonimitetin.)

Redaktuar nga znj. Rina Goldenberg.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox