TUMORI MBËSHTET PROCESET E TIJ JETËSORE | KËRKIMI SHKENCOR ITALIAN NË KOPERTINËN E REVISTËS SCIENCE: NJË HAP PËRPARA DREJT TRAJTIMEVE TË REJA.

Romë, Itali | U zbulua sesi tumori i mbështet proceset e tij jetësore.

Një proteinë, p62, luan një rol qendror, një lojtar vendimtar në një mekanizëm molekular të aftë për të mbështetur proceset vitale të qelizës tumorale, duke përfshirë metastazën.

Proteina e re u identifikua nga një grup ndërkombëtar studiuesish - i koordinuar nga z. Stefano Santaguida, udhëheqës i grupit në Departamentin e Onkologjisë Eksperimentale të Institutit Evropian të Onkologjisë dhe profesor i Biologjisë Molekulare në Universitetin e Milanos - dhe studimi u bë kopertina e Science (Shkenca).

Hulumtimi mbështetet nga Fondacioni Airc për Kërkimin e Kancerit dhe Fondacioni Cariplo.

Gjithçka nis nga paqëndrueshmëria kromozomike, një nga tiparet që karakterizon shumicën e qelizave tumorale dhe që konsiston në frekuencën e lartë të gabimeve në ndarjen e kromozomeve në qelizat bija gjatë ndarjes së qelizave.

Ky paqëndrueshmëri krijon një situatë kaosi qelizor që kontribuon në programet anarkike të qelizave tumorale, duke përfshirë përsëritjen pafundësisht të vetvetes dhe mbijetesën e sulmeve të jashtme.

Një pasojë tjetër e paqëndrueshmërisë kromozomale është formimi i mikrobërthamave, struktura anormale që ndodhen jashtë bërthamës parësore të qelizës dhe që janë të afta të nxisin kromozome të çrregulluara për të katalizuar kaosin qelizor.

Megjithatë, veshja e këtyre mikrostrukturave është shumë e brishtë dhe shpesh me defekte, kështu që ADN-ja që ato përmbajnë nuk është e mbrojtur sa duhet; në të vërtetë, ajo ekspozohet shpesh ndaj citoplazmës dhe pëson dëmtime të vazhdueshme, gjë që krijon një mjedis të favorshëm për zhvillimin e tumorit.

P62 është një proteinë me shumë funksione, por kurrë më parë nuk është lidhur me paqëndrueshmërinë kromozomale.

Në veçanti, nëpërmjet mekanizmave komplekse qelizore të identifikuara, ne kemi demonstruar se p62 pengon veprimin e riparuesve të mbështjellësit bërthamor të mikronukleusit.

Kjo e fundit, e mbetur e pambrojtur, shembet, duke i lënë kromozomet e përmbajtura në mëshirën e kaosit.

“Paqëndrueshmëria kromozomale rritet dhe qelizat e tumorit marrin më shumë përparësi, duke u forcuar, duke u rritur, duke u mbrojtur nga droga dhe duke migruar brenda trupit”, shpjegon z. Santaguida.

“Zbulimi ka një konfirmim të qartë në praktikën klinike, sepse, nga analizat tona, duket se tumoret e karakterizuar nga paqëndrueshmëria kromozomale dhe me nivele të larta të p62 kanë një prognozë më të keqe.

Prandaj, proteina p62 mund të konsiderohet tani një shënues prognostik dhe një objektiv i rëndësishëm. terapeutike”, përfundon studiuesja.

Studimi u krye në bashkëpunim me qendra të shkëlqyera ndërkombëtare, duke përfshirë, në Shtetet e Bashkuara, Qendrën e Kancerit Memorial Sloan Kettering në New York City, Shkollën Mjekësore të Harvardit në Boston, Universitetin e Teksasit Southwestern në Dallas, Fred Hutchinson Cancer Research Seattle me qendër në Izrael Universitetin e Tel Avivit dhe në Itali Universitetin e Palermos, Spitalin San Raffaele në Milano dhe Ifom në Milano.

Nga z. Erton Duka.

© Copyright | Agjencia Telegrafike Vox

Ne të njohim me botën | www.007vox.com | Burimi yt i informacionit